Ben Geldim.
4 Aralık 2022. Saat 22:11.
Bazen gitmek zor, bazen kalmak zor bazen geldiğini hatırlatmak bile zor. Söylüyorum sıkı durun. Ben geldim. Yazıp yazıp siliyorum. Sonra çiziyorum. Sonra tuvali baştan simsiyaha boyuyorum yeniden çizme şansı veriyorum kendime. Silmeden, üstüne katarak bir kez olmadığında pes etmemek için. Hani her pazartesi günü yeni başlangıçlar yapacağımızı söyleriz ya. Heybeden. Pazartesiye güvenimiz diğer günlere göre daha fazladır. Sendrom varsa pazartesi gününün suçudur mesela. Sebebi insan sevdiğine hem çok güvenir hem çok yüklenir midir bilmem. Şunu biliyorum ki 25 Kasım Cuma 2022 Günü sabah hastaneye gittiğimden bugüne kadar kafa tatilinde gibiyim. Evet ameliyatlıydım. Gözüm morardı, gözaltlarım şişti. Kafamdan boğazıma kadar her tarafım ağrıdan sızladı. Kaç gece ağzım burnumun tüm sorumluluğunu aldı, kurudu çok kurudu. Uykularımdan uyandım gecelerce. Bir saat aralıklarla uyandım su içtim ve yürüyüş yaptım iki adımlık yerde kan dolaşımım olsun diye.Ama itiraf ediyorum ki hayatımın ilk kez bir döneminde ne zaman sınava gireceğim ne zaman toplantıya yetişeceğim ne zaman şunu yapıp bu planları bitireceğim diye bir kez olsun düşünmediğim birkaç gün yaşıyorum. Şanslıyım ki iyi insanlar biriktirmişim. Arayanlar oldu, soranlar oldu ve mesaj atanlar. Kapı çaldı her seferinde gelen çiçek ve çikolatalarla dolu hediyelerle. Gelenler oldu kapıdan görüp iyice dinleneyim diye odamın kapısını kapatanlar. Benim için uğraşan insanlar oldu bugünlerde. Damar yolum ince diye hassas davranan hemşireler oldu mesela. Doktorumla ameliyata girene kadar bir konser turnesinde gibiydik. Ameliyathane sırasında sedyede beklerken insanlara acil şifalar diledim ve korkmayın her şey çok güzel olacak diye haykırdım hatta. Bugün pazar günü. Ameliyat olalı tam bir hafta oldu. Ameliyattan ilk çıktığımda narkozun etkisiyle babama narkoz çok iyi bir şey dediğimi anımsıyorum. Etrafımdaki herkesin güldüğünü hatırlıyorum bi de. Komik bir hastayım galiba. Ya ne desem gülüyorlar ya da narkoz etkisini hala kaybetmemiş. Ne dersiniz? Ne derler bilirsiniz “ Evren kaos ve entropiden beslenirmiş”. Bunu Matt Haig Gece Yarısı Kütüphanesi’ nde yazmış. O yazdı ben okudum. Tabi her şey mükemmel olmadı. Kaos oldu çokça. Gitmem gereken yerler, çıkmam gereken yollar oldu. Gidemedim.Ben istediği her şeyi alan o küçük kız değilim artık. İstediğim gitmekti gerekli olan kalmaktı. Tüm gerçekliğiyle her şeyi bilen ve anlayan insanlar ya vardır ya da öyle zannediyoruzdur. Neyse, dünyanın herhangi bir şehrinin herhangi bir odasından sesleniyorum merkez. Vanilya ve tarçınlı Relax çayımı yudumluyorum bir yandan, birden Carla Morrison Disfruto çalıyor listeden. Ben yeni başlangıçlara inanıyorum. 25 Kasım’ dan beri yeni bir ben var artık. Bunu tüm benliğimle hissediyorum, en çok da burun kıkırdaklarım tabi. 2023 çok güzel olacak inanıyorum. Yeni bir sene ve yeni bir ben olacak şimdiden çok heyecanlıyım.
